kenapa mesti aku?saya?ana?

aslmkum w..

alhamdulillah, setinggi-tinggi kesyukuran dipanjatkan atas nikmat kurnia yg telah diberikan..
selawat buat junjungan Nabi Muhammad saw tercinta..

ahh..
satu helaan nafas yg tak begitu senang..saya kini dah berinjak masuk ke usia yg ke 15 tahun..
mgkin satu yg saya sgt2 tidak berpuas hati adalah dgn diri saya sendiri..

kenaapa mesti saya?aku????!
kenapala mesti aku yang tanggung apa yg aku sedang rasa skrg nie..
sungguh ya Allah, perit..

sedang semua orang asyik menikmati sarapan di kantin, sy merasakan sesuatu yg sgt sy tak suka!! tak suka!!
semua enak je makan..semua mcm tak rasa apa yg saya rasa..memang mereka tak rasa!
bila berjalan je dikantin yg baru utk bnt, setiap kali tulah darah saya berderau! kepala saya berpinar-pinar..kalau boleh kat situ juga rasa nak tumbang..tapi tu tak boleh..tu sy tahu..

ini yang buat saya nak lari dari sekolah..nak terbang jauh2..naik atas pun okay jugak..tapi, tu mustahil!

baru hari ni, 2 hari je sy lalu kantin tu..tapi, 2 minggu pula penangan saya tidak hadir ke sekolah untuk mencari ilmu..saya cemburu! saya terkilan tak dapat belajar..semua dah kedepan, tapi saya mundur dibelakang..semua dah habis belajar, tapi saya baru nak merangkak nk faham belajar..saya taknak ni!
sungguh..sy tak tipu..siapa la sy nak tipu ni..

semua belajar mcm biasa, seperti tiada apa yg berlaku..tapi saya???
duduk di rumah menanggung beban yang semua org takkan tahu..

saya tak pernah berniat untuk jadi mcmni..tak pernah niat nak susahkan abi dan umi..tapi, ini semua kehendakNya..Dia lah Yang Maha Kuasa utk menentukan segalanya..saya tahu, sy dah jadi beban pada semua..itulah yg saya kesali..

"Milik Allah kerajaan langit dan bumi dan apa yang ada didalamnya. dan Dia Mahakuasa atas segala sesuatu"(Al-Maidah:120)
ini saya kena terima..

kenapa mesti saya??aku??!
kenapa mesti sy yang tanggung beban ni bertahun-tahun lamanya..kalau sy sakit, tu bukan saya! mesti ade yang pelik bagaimana sy boleh berubah dgn sekelip mata, dari seorang yg sgt periang+bising tiba-tiba jadi seorang yg sgt senyap seolah-olah tidak tahu apa benda pun..
itulah hakikat diri saya..

saya terlantar 2 minggu bukan saja-saja..sebaliknya mengharungi detik-detik yang memberi kesan di hati..saya tak pernah minta semua tu! tak pernah!
mungkin semua tak faham apa yg cuba sy disini..ataupun tak tahu..

sakit saya dah makan sekelumit hati dan jiwa saya..sy boleh jadi seorang yg sgt ceria ataupun sebaliknya..kenapa sy rasa org lain tak rasa??itu yang sy musykil..

kenapa mesti saya??aku?!

saya rasa sekarang ni sayalah yg paling kebelakang sekali..2minggu nak trial, 2minggu jugaklah saya tak ingat abjad, tambah tolak semua..seolah-olah tak kenal semua tu..memang saya paling belakang!! saya segan, malu pada diri sendiri..

apa yang boleh sy buat lagi? mungkin ade yang kata, "kau tu yang lemah sgt..."
hei, kau tak tahu mcmne aku rasa..kalau boleh, sy nak org rasa ,mcmna sy rasa..tapi, sy takkan buat mcm tu..sbb, pasti ada yang rasa macam nk putus asa..
itulah yg sy rasa kadang2..

sekejap sy rasa macam memang dah takde harapan nk kembali mcm dulu..tapi, sy juga tak boleh berputus harapan mcmtu saja..saya tak boleh kalah dlm perang mcmni..

mgkin orang lain diuji dengan cara yang lain, dan mungkin jugalah saya diuji dgn penyakit yang mcmni..itu saya kena terima..ye, saya tahu..
saya kena kuat..memang kadang sy nampak je kuat, tapi..Allah..hnya Tuhan yg tahu betapa lemahnya saya..saya tak kuat hadapi ni semua..

saya kena belagak kuat!kerana tiapkali sy lemah, sy bagaikan perlu ditatang dgn hati-hati..

apa yang dlm bdn sy, mgkin mengambil masa bertahun-tahun utk keluarkannya..kerana ia sudah sebati dgn diri sy..tapi, sy tak pernah nak tunjuk tu semua..mgkin ada yg takut dgn saya..terserahlah, sy dahh tak berdaya lagi nak kata apa-apa skrg..

terima kasih abi umi, kakak-kakak yang selama ni tak pernah jemu tengok saya sakit..tapi dah sampai tahap meluat dah..hah, saya tahu walaupun mereka tak tunjuk..

terima kasih..
memang saya gembira sgt2 bila ada kawan saya yang sanggup melenguhkan kaki datang rumah saya jenguk saya dan wish happy birthday..walaupun masa tu rasa,, ya Robbi..tak percaya betull..dgn tak laratnye lagi..memang saya gembira..terima kasih kawan! rayyan, syikin, najihah, hamizah, zulaikha, thanks a lot!! serius, uhibbuki fillah..

ada yang bila saya dtg sekolah wlupun bukan seluruh jiwa raga saya disitu, mereka wish lagi..
rasa kelaka pulak..walhal dah habis dah..yang bagi sms tu, sy tak balas or say thanks..now, sy say thank you!terharu sgt..

"Wahai orang-orang yang beriman! Mohonlah pertolongan (kepada Allah) dengan sabar dan solat. Sungguh, Allah beserta orang-orang yang sabar"(Al-Baqaarah:153)

ayat inilah menjadi kekuatan saya..saya memang tak boleh bebuat apa-apa selain memohon pertolongan dari Nya dan bersabar..

"Dan orang-orang yg beriman serta mengerjakan kebajikan, Kami tidak akan membebani seseorang melainkan menurut kesanggupannya. Mereka itulah penghuni syurga, mereka kekal didalamnya"(Al-A'raf:42)

Allah itu Maha Adil, Dia takkan membebani seseorang hambanya melainkan kesanggupannya..itulah yang sy sedang terima hakikat ini..

akhir kata,
ingatkan saya bila saya terlupa..bantulah saya bila saya dilema..bimbinglah saya supaya terus dijalana Allah..pimpinlah saya bila saya bagai tersadung ditengah jalan..maafkan sy andai sy tersalah dimana-mana..ada yang tak kena..

saya harap inilah yang terakhir..saya bagai tak berdaya lagi..

kenapa mesti saya?aku??ana??
kerana apa yang Allah inginkan terhadap sesuatu, pasti ianya akan terjadi..berlapang dadalah husna utk menerimanya..